Teksten

Het komt erop aan alles te leven.
Als je de vragen leeft,
leef je misschien langzaam maar zeker,
Zonder het te merken,
op een goede dag
het antwoord naar binnen

(gedeelte gedicht “Ongestoorde ontwikkeling” van Rilke)

En wie ik ben, ik weet het niet.
Ik heb het beginpunt gevonden,
een licht dat ik altijd heb gekend maar dat ik nu weet.
Daaraan vertrouw ik mij toe. Daar richt ik mij op.
Daarvoor ontsla ik mijzelf als de erfgenaam van mijn verleden.

(Onbekend)

There is a crack in everything,
That’s where the light come in..

(Leonard Cohen)

De natuur kent prachtige en creatieve aanpassingsmechanismes. Zo wisselt bij voorbeeld de dikte en kleur van de vacht van hermelijnen met de seizoenen mee. Wij lijken echter vaak, in situaties die wij als bedreigend ervaren, op enigszins gehandicapte hermelijnen. Hermelijnen die ergens in hun levensloop of ontwikkelingsproces dat vermogen tot creatieve aanpassing zijn kwijtgeraakt. Waardoor het NU bij wijze van spreken volop zomer is, veilig en warm. En zij daar zitten met veel te dikke jassen aan, in de verkeerde kleur. Jassen, die na al die jaren ook nog eens veel te nauw en krap zijn geworden. Zwetend, puffend en zeer beperkt in comfort en bewegingsvrijheid houden zij met verbeten vasthoudendheid vast aan dat wat hen ooit beschermd heeft tegen de kou en bedreigingen van hun bestaan.

(Marjo Korrel, bewerking)

“Als niets meer moet, komt er ruimte voor wat er is”

(Daan Limburg)

Kom terug, vlieg naar huis
Je gevederde vleugels gestrekt,
Want je bent uit de kooi ontsnap!
Verwissel je kleine vijvertje
Voor het stromende water van het leven
Verlaat dat portaal en ga naar
des Ziels ereplaats,
Ga vooruit, want wij komen ook,
Uit de wereld van gescheidenheid,
Naar de wereld van eenheid!

(Rumi)

Wat we willen:
Momenten
Van helderheid
Of beter nog: van grote
Klaarheid

Schaars zijn die momenten
En ook goed verborgen
Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel

De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt
Die klaarheid, af en toe

(Martin Bril)